این شعر مرحوم اقبال دیشب حسابی دلبری کرد:
مسلمانی که در بند فرنگ است
دلش در دست او آسان نیاید
ز سیمائی که سودم بر در غیر
سجود بوذر و سلمان نیاید
نمک شناس! :: مجسمه یعقوب لیث صفاری در ورودی شهر دزفول :: او دزدى ماهر بود و با چند نفر از دوستانش باند سرقت تشكیل داده بودند. روزى با هم نشسته بودند و گپ مى زدند. در حین صحبتهاشان گفتند: چرا ما همیشه با فقرا و آدمهایى معمولى سر و كار داریم و قوت لایموت آنها را از چنگشان بیرون مى آوریم؟! بیائید این بار خود را به خزانه سلطان بزنیم كه تا آخر عمر برایمان بس باشد. البته دسترسى به خزانه سلطان هم كار آسانى نبود. آنها تمامى راهها و احتمالات ممكن را بررسى كردند، این كار مدتى فكر و ذكر آنها را مشغول كرده بود، تا سرانجام بهترین راه ممكن را پیدا كردند و خود را به خزانه رسانیدند. خزانه مملو از پول و جواهرات قیمتى و ... بود. آنها تا مى توانستند از انواع و اقسام طلاجات و عتیقه جات در كوله بار خود گذاشتند تا ببرند. در این هنگام چشم سر كرده باند به شى ء درخشنده و سفیدى افتاد، گمان كرد گوهر شب چراغ است، نزدیكش رفت آن را برداشت و براى امتحان به سر زبان زد، معلوم شد نمك است! بسیار ناراحت و عصبانى شد و از شدت خشم و غضب دستش را بر پیشانى زد بطورى كه رفقایش متوجه او شدند و خیال كردند اتفاقى پیش آمد یا نگهبانان خزانه با خبر شدند. خیلى زود خودشان را به او رسانیدند و گفتند: چه شد؟ چه حادثه اى اتفاق افتاد؟ او كه آثار خشم و ناراحتى در چهره اش پیدا بود گفت : افسوس كه تمام زحمتهاى چندین روزه ما به هدر رفت و ما نمك گیر سلطان شدیم، من ندانسته نمكش را چشیدم، دیگر نمى شود مال و دارایى پادشاه را برد، از مردانگى و مروت به دور است كه ما نمك كسى را بخوریم و نمكدان او را هم بشكنیم و ... آنها در آن دل سكوت سهمگین شب، بدون این كه كسى بویى ببرد دست خالى به خانه هاشان باز گشتند. صبح كه شد و چشم نگهبانان به درهاى باز خزانه افتاد تازه متوجه شدند كه شب خبرهایى بوده است، سراسیمه خود را به جواهرات سلطنتى رسانیدند، دیدند سر جایشان نیستند، اما در آنجا بسته هایى به چشم مى خورد، آنها را كه باز كردند دیدند جواهرات در میان بسته ها مى باشد، بررسى دقیق كه كردند دیدند كه دزد خزانه را نبرده است و گرنه الآن خدا مى داند سلطان با ما چه مى كرد و ... بالاخره خبر به گوش سلطان رسید و خود او آمد و از نزدیك صحنه را مشاهده كرد، آنقدر این كار برایش عجیب و شگفت آور بود كه انگشتش را به دندان گرفته و با خود مى گفت : عجب ! این چگونه دزدى است ؟ براى دزدى آمده و با آنكه مى توانسته همه چیز را ببرد ولى چیزى نبرده است ؟ آخر مگر مى شود؟ چرا؟... ولى هر جور كه شده باید ریشه یابى كنم و ته و توى قضیه را در آورم ... در همان روز اعلام كرد: هر كس شب گذشته به خزانه آمده در امان است او مى تواند نزد من بیاید، من بسیار مایلم از نزدیك او را ببینم و بشناسم. این اعلامیه سلطان به گوش سركرده دزدها رسید، دوستانش را جمع كرد و به آنها گفت : سلطان به ما امان داده است، برویم پیش او تا ببینیم چه مى گوید. آنها نزد سلطان آمده و خود را معرفى كردند، سلطان كه باور نمى كرد دوباره با تعجب پرسید: این كار تو بوده ؟ گفت : آرى. سلطان پرسید: چرا آمدى دزدى و با این كه مى توانستى همه چیز را ببرى ولى چیزى را نبردى؟ گفت : چون نمك شما را چشیدم و نمك گیر شدم و بعد جریان را مفصل براى سلطان گفت ... سلطان به قدرى عاشق و شیفته كرم و بزرگوارى او شد كه گفت : حیف است جاى انسان نمك شناسى مثل تو، جاى دیگرى باشد، تو باید در دستگاه حكومت من كار مهمى را بر عهده بگیرى، و حكم خزانه دارى را براى او صادر كرد. آرى او یعقوب لیث صفاری بود و پس از چند سالى حكمرانى در مسند خود سلسله صفاریان را تاسیس نمود. یعقوب لیث صفاری سردار بزرگ و نخستین شهریار ایرانی (پس از اسلام) قرون متوالی است که در آرامگاهش واقع در روستای شاه‌آباد واقع در 10 کیلومتری دزفول بطرف شوشتر آرمیده است. گفتنی است در کنار این آرامگاه بازمانده‌های شهر گندی شاپور نیز دیده می‌شود.
|
در مهد کودکهای ایران 9 صندلی میذارن و به 10 بچه میگن هر کی نتونه سریع برای خودش یه جا بگیره گرگه و .... ادامه بازی. بچه ها هم همدیگر رو هل میدن تا خودشون بتونن روی صندلی بشینن.
با این بازی ما از بچگی به کودکان خود آموزش میدیم که هرکی باید به فکر خودش باشه.
در مهد کودکهای ژاپن 9 صندلی میذارن و به 10 بچه میگن اگه یکی روی صندلی جا نشه همه باختین. لذا بچه ها نهایت سعی خودشونو میکنن و همدیگر رو طوری بغل میکنن که كل تيم 10 نفره روي 9 تا صندلي جا بشن و كسي بي صندلي نمونه. بعد 10 نفر روی 8 صندلي، بعد 10 نفر روی 7 صندلي و همینطور تا آخر.
با این بازی اونا به بچه هاشون فرهنگ همدلی و کمک به همدیگر رو یاد میدن.
گوشه ای ازسخنرانی همایش کیفیتدرخصوص فرهنگ کار تیمی- بازی بهترین آموزشه
آنچه در اين گزارش مي‌خوانيد، يك تجربه خطرناك است كه براي دركش، بايد موبايلتان را كاملا از هر نوع شماره، عكس، فيلم و پيامك خالي كنيد و قيد شماره تلفن‌تان را هم براي هميشه بزنيد، تا وارد روندي شويد كه نشانتان دهد هكر‌ها چگونه به فايل‌هاي خصوصي ديگران از طريق گوشي تلفن همراهشان، چوب حراج مي‌زنند، اما اگر شما هم از خطر كردن مي‌ترسيد، پس ماجراجويي را به خبرنگار «جام‌جم» واگذار كنيد تا ماجراي آشنايي كوتاه با يكي از هكرهاي تلفن همراه را برايتان بگويد: آشنايي من با اين هكر، برنامه‌ريزي شده نبود، او با يك گوشي تلفن همراه در دستش كه صفحه نمايشي نسبتا بزرگي داشت، تكيه داده بود به ميله سرد وسط مترو و عكس‌هايي را تماشا مي‌كرد و لبخند مي‌زد. وقتي متوجه شد نگاهم روي صفحه نمايش گوشي‌اش ثابت مانده است، اول سرگرمي محبوبش را پنهان كرد اما طولاني بودن مسيرمان، باعث شد يخ‌ها آرام‌آرام آب شوند.
روي صفحه نمايشگر تلفن همراه او، عكس زني جوان و بي‌حجاب بود كه شباهت زيادي به بانوي محجبه‌اي در همان واگن داشت. «چه بامزه ! اين عكس موبايلتان، كاملا شبيه آن خانمي است كه آن طرف نشسته، اين جور تصادف‌ها خيلي كم پيش مي‌ياد!» اين شروع گپ و گفت ما بود، ناشناس كم سن و سال از ته دل خنديد و گفت: «هيس! خب اين عكس همونه! موبايلش را هك كردم. تازه عكس‌هاي بيشتر هم هست ! ببين!»
خانم الف (خودش دلش مي‌خواست به اين نام خوانده شود) به من ياد داد كه اگر بلوتوث كسي روشن باشد يك هكر براحتي مي‌تواند همه اطلاعات گوشي او را از شماره تلفن‌ها گرفته تا عكس‌ها و پوشه‌هاي شخصي صاحب گوشي، بدزدد.
او گفت: «هر روز مسيري طولاني را در مترو انتخاب مي‌كنم تا براي سرگرم شدن، اطلاعات موبايل‌هاي مردم را بخوانم. هر روز بالاخره كسي پيدا مي‌شود كه بلوتوثش را روشن بگذارد. هدفم از اين كار فقط سرگرمي است و قصد اخاذي ندارم.»
الف، تعريف كرد كه مردم معمولا براي ردوبدل كردن فايل‌هاي صوتي و غيره با هم، سيستم بلوتوث تلفن همراهشان را در مترو روشن مي‌كنند و اگر تلفن همراه كسي مجهز به برخي نرم‌افزارهاي ويژه هك باشد، در چند ثانيه مي‌تواند از طريق ارسال بلوتوث، وارد تلفن همراه قرباني شود. الف معتقد است: «وقتي بلوتوث گوشي تلفن همراه كسي روشن باشد، يا هكر است! يا قرباني!»
اما هك كردن تلفن همراه با بلوتوث، تنها تخصص الف نبود، او مي‌دانست چطور بايد در نقش دختري نگران كه شارژ گوشي‌اش تمام شده است، گوشي همراه ديگران را براي تماسي فوري با مادر بيمار خيالي‌اش براي چند دقيقه امانت بگيرد و كدي را وارد كند كه از طريق آن، هزينه همه مكالمات تلفني‌اش به حساب آنها نوشته شود!
او توضيح داد : «با اس ام اس هم مي‌شود تلفن را هك كرد اما هنوز اين يك فقره را ياد نگرفته‌ام.» تاكنون كسي از الف شكايت نكرده است، او هيچ سابقه كيفري ندارد و اعتقاد دارد وعده برخورد با هكرهاي گوشي‌هاي همراه فقط يك بلوف پليسي است.
توهین به ایرانیان در دبی ...!!!
بی شرمی ماموران اماراتی فرودگاه دبی علیه مسافران بیگناه ایرانی
منبع / نویسنده: وب سایت ایران ب ب ب
فاجعه رفتار تکان دهنده ماموران فرودگاه دبی با مسافران و گردشگران ایرانی
ماموران فرودگاه دبی به دلیل انچه دریافت گزارشی مبنی بر احتمال حمل مواد مخدر توسط یکی از مسافران ایرانی پرواز تهران – دبی در ( پنجشنبه 14 شهریور )ضمن رفتاری بسیار شدید و وحشیانه اقدام به بازرسی و لخت کردن تمامی 152 نفر مسافران این پرواز اعم از زن و مرد نمودنند .
به گزارش شاهدان عینی که خود هم از مسافران این پرواز نیز بوده اند پلیس دبی پس از نگهداری 4 ساعته تمامی مسافران در فرودگاه دبی ( به صورت سرپا ) و سپس گنترول گذرنامه ها انها تمامی مسافران را اعم از زن و مرد و کودک را به سالن بازرسی ویژه هدایت کرده اند .
در سالن ویژه بازرسی فرودگاه سالن شماره 2 فرودگاه دبی از همه خواستنند تمام لباسهای خود و حتی لباسهای زیر خود را دراورند و اقدام به بازرسی مسافران این پرواز که اکثرا خانواده ها هم بودنند نمودنند . همچنین در پی گستاخی پلیس فرودگاه امارات تمامی زن ها و دختر ها را توسط پلیس مرد کاملا برهنه کردنند و حتی از فرو بردن دست در درون اندام تناسلی بانوان و دختران هم کوتاهی نکردنند .
شاهدان عینی از فریاد و گریه و شیون زنان و دختران ایرانی در سالن بازرسی 2 حکایت میکنند که تمامی فضای سالن شماره 2 فرودگاه دبی را پر کرده بود .
یکی دیگر از شاهدان این پرواز میگویید که زنان و دختران را پس از بازسی وحشیانه از سالن بازرسی به سوی سالن خروجی فرودگاه دبی هدایت میکردند در حالی که به انها حتی اجازه نداده بودنن لباس های زیر خود را هم به تن کنند و در حالی انها را یکی یکی ازسالن بازرسی ویژه خارج میکردند که زن ها و دختران گریه کنان فقط لباسهای خود را در دست داشتنند و نه بر تن !
یکی دیگر از مسافران زن این پرواز میگویید که در اثر برخورد وحشیانه و خشن پلیس دبی در حال بازرسی بدنی از مسافران دختر بکارت یکی از دختران ایرانی پاره شده است و فریادها و گریه های این دختران و زنان در فرودگاه و متعاقب ان اعتراض شوهران و خانواده های دیگر ایرانی بازرسی شده باعث شد که پلیس فرودگاه با باتوم اقدام به ضرب و شتم وحشیانه تمامی مسافران دربند در سالن بازرسی را به همراه داشته باشد .
از طرفی در نهایت بعد از 3 ساعت از بازرسی ویژه بدنی تک تک مسافران ایرانی مشخص شد که هیچ یکی از انها هیچ مورد خلافی به همراه نداشته اند و ماموران فرودگاه دبی عمدا و فقط به خاطر ارعاب و تحقیر ایرانیان عازم دبی این حرکت زشت و بدور از انسانیت را انجام داده اند .
واکنش سفارت جمهوری اسلامی در دبی :
پس از مراجعه حضوری چندی از مسافران ایرانی به سرکنسولگری جمهوری اسلامی در دبی ابتدا از ورود این افراد به ساختمان کنسولگری جلوگیری به عمل امد ولی پس از ورود چند نفر و باز گو کرد واقعیت ماجرا برای مسئولان جمهوری اسلامی در دبی به انها قول داده شد که پیگیر ماجرای اتفاق افتاده شوند . همچنین یکی از 3 نفر از دختران که با جراحت ... مواجه شده بودنند برای اثبات موضوع به پزشکی قانونی ارسال شد که حقیقت ادعا اثبات شود .
از طرفی بعضی از خبرنگاران رسانه های گروهی با معاون سرکنسولگری جمهوری اسلامی در دبی قرار مصاحبه گرفتنند که ایشان از پذیرفتن خبرنگاران خودداری کردند و با تعجب فراوان ایشان خطاب به مراجعه کنندگان تمامی ماجرای اتفاق افتاده را تکذیب کردنند و گفتنند موضوع مهمی اتفاق نیفتاده و ماجرای گفته شده فقط شایعه است !
ولی یک روز بعد از تکذیب ماجرا توسط کنسولگری ایران در دبی - سفارت جمهوری اسلامی در ابوظبی با تایید ضمنی خبر برخورد وحشیانه ماموران فرودگاه دبی با مسافران ایرانی و پاره شدن بکارت یکی از دختران 15 ساله این ماجرا را یک اقدام عادی در فرودگاه دبی خوانند ولی گفتنند که در این زمینه با فرمانده پلیس فرودگاه دبی صحبت و موضوع پیش امده را پیگیری کنند !!!!!!
کمترین مجازات می تونه تحریم سفر به دوبی باشه وگرنه باید اعلام جنگ با این ملعونین کثیف بشه
این موضوع نه تنها نسبت به ایرانیان بلکه نسبت به هیچ انسانی در هیچ نقطه ی دیگر دنیا قابل تحمل نیست
وقتی که نزدیک غروب آسمان قرمز می شود یاد سخنی از جناب دکتر شریعتی می افتم که از ابوالعلا معری نقل کرده و مضمون آن این است که: این سرخی آسمان خونخواهیی است که آسمان از خون حسین بن علی اعلام کرده است.
امروز اصل این شعر را پیدا کردم:
وعلي الدهر من دماء الشهيدي
ن علي و نجله شاهدان
فهما في اواخر الليل فجرا
ن و في اوّلياته شفقان
ثبتا في قميصه ليجيء ال
حشر مستعدياً الي الرحمن
(شبر، 1422 ق، ج2، ص 298).
بر چهره روزگار از خون دو شهيد علي و فرزندش دو شاهد نقش بسته است. آن دو شاهد در پايان سياهي شب، سرخي فجر است و در آغاز آن، شفق خونرنگ، اين سرخي بر پيراهن او نقش شده است تا روز قيامت برخداي رحمان دادخواهي کند.
ابوالعلا معري (م. 499ق) شاعر برجسته و نابيناي عرب
هرچندی یکبار خودمان را از چنگ روزمرگی بیرون بکشیم، آزاد بکنیم و بخودمان بیندیشیم و دقیق ارزیابی کنیم و در عوامل انحرافی موجود در قضاوت خودمان و در گرایشهای خودمان و درضعفهایی که در جبهه گیریهای خودمان، در بیان خودمان و در انجام رسالتهای خودمان داریم. تجدید نظر کنیم و دراین حالت مسلما چون قاضی خودمان هستیم ومتهم نیز خودماهستیم و هیچکس دیگر حاضر و ناظر نیست . ما قاضی بسیار عادل و دقیقی خواهیم بود و این لحظات، لحظات بسیار بزرگ یک انسان است و دراین لحظات است که گاه انقلاب های بزرگ روحی بوجود می آید.
دکتر علی شریعتی - اسلام شناسی صفحه 150
و اوست كسى كه باران را- پس از آنكه [مردم] نوميد شدند- فرود مىآورد
سوره شوری – آیه 28
استادى از شاگردانش پرسید: چرا ما وقتى عصبانى هستیم داد می‌زنیم؟ چرا مردم هنگامى که خشمگین هستند صدایشان را بلند میکنند و سر هم داد می‌کشند؟
شاگردان فکرى کردند و یکى از آنها گفت: چون در آن لحظه، آرامش و خونسردیمان را از دست می‌دهیم.
استاد پرسید: این که آرامشمان را از دست می‌دهیم درست است امّا چرا با وجودى که طرف مقابل کنارمان قرار دارد داد می‌زنیم؟ آیا نمی‌توان با صداى ملایم صحبت کرد؟ چرا هنگامى که خشمگین هستیم داد می‌زنیم؟
,شاگردان هر کدام جواب‌هایى دادند امّا پاسخ‌هاى هیچکدام استاد را راضى نکرد.
سرانجام او چنین توضیح داد: هنگامى که دو نفر از دست یکدیگر عصبانى هستند، قلب‌هایشان از یکدیگر فاصله می‌گیرد. آنها براى این که فاصله را جبران کنند مجبورند که داد بزنند. هر چه میزان عصبانیت و خشم بیشتر باشد، این فاصله بیشتر است و آنها باید صدایشان را بلندتر کنند.
سپس استاد پرسید: هنگامى که دو نفر عاشق همدیگر باشند چه اتفاقى می‌افتد؟ آنها سر هم داد نمی‌زنند بلکه خیلى به آرامى با هم صحبت میکنند. چرا؟ چون قلب‌هایشان خیلى به هم نزدیک است. فاصله قلب‌هاشان بسیار کم است
استاد ادامه داد: هنگامى که عشقشان به یکدیگر بیشتر شد، چه اتفاقى می‌افتد؟ آنها حتى حرف معمولى هم با هم نمی‌زنند و فقط در گوش هم نجوا میکنند و عشقشان باز هم به یکدیگر بیشتر می‌شود.
سرانجام، حتى از نجوا کردن هم بی‌نیاز می‌شوند و فقط به یکدیگر نگاه میکنند. این هنگامى است که دیگر هیچ فاصله‌اى بین قلب‌هاى آنها باقى نمانده باشد.
بسیاری از بیماران بیمارستانهای روانی مدارک تحصیلی معتبر و متناسب دارند....معیار صحیح تر برای سنجش هوشمندی عبارتست از یک زندگی مؤثر و بارور و شادمانه که هر روزش و هر لحظه اش زیسته می شو.
دکتر وین دایر - غلبه بر عصبیت صفحه 18
نزدیک به 1000 متر در زیر صحرای Chihuahua در مکزیک دو برادر که در حال حفاری برای یافتن سرب و نقره بودند با صحنه ای بسیار عجیب و منحصر بفرد روبرو گشتند. آنها غاری را کشف کردند که در آن بلورهایی به بزرگی 11 متر با شکل و شمایلی کاملا منحصر بفرد وجود داشت .
این بلورها میلیون ها سال پیش بر اثر اشباع کلسیم سولفات آبهای زیر زمینی ساخته شده اند و همانطور که در عکسهای مشاهده مینمایید شکلی عجیب و منحصر بفرد دارند.
همچنین در ویدئویی که در انتها آمده است میتوانید گزارش تیم "Angry Planet" از این غار عجیب و منحصر بفرد را ملاحظه نمایید.
دکتر علی شریعتی
جهت گیری طبقاتی - صفحه 53
حجاب
وقتی که توبه یک نفر هیچ ارزش وجودی و هیچ چیز که نشان دهد که هست ندهی، فقط باید بدنش را نشان دهد، چرا که بدن حداقل چیزی است که که یک حیوان یک موجود زنده و یک موجود بیولوژیک دارد....
کسی که زیبایی اندیشه پیدا کند، زیبایی بدنش را نشان نمی دهد، کسی که شخصیت انسانیش نمود و تلاء لو دارد برای او تبلور بدنی کسرشأن و شرم آوراست، پس آنرا نفی وکتمان می کند! چرا؟ برای اینکه بتواند برروی آن ارزش وجودی متعالی تاکید بیشتری کند، یعنی خود نمایی انسانی بیشتر داشته باشد و این مسیر طبیعی کاراست.
زمانی که من سال دوم دبیرستان بودم، همکلاسی داشتن خیلی عبرت انگیز، او از دهات اطراف خراسان بود و با اینکه کلاس دوم دبیرستان بود، ازدواج کرده بود، آدم خیلی بدی هم بود، یک تیپ منفور بود، همه بچه ها از او نفرت داشتند، خیلی آدم بد دهن و بد کینه و بد قواره و بد هیکل و بد نیت و بد فکر بود، کلکسیون همه بدیها را داشت، خیلی شدید هم سیگاری بود و همچنین کچل، به او حمله می کردیم و می گفتیم که تو هم کچلی، هم سیگاری هستی و هم زن داری! بعد از ده، دوازده سال او را در خیابان دیدم و با هم احوالپرسی کردیم و....دیدم که درست همان حرفهایی که به او می زدم، از پیشانی خودم بیرون آمده! هم کچل هستم، هم سیگاری ، و هم زن دارم!
پاورقی اسلام شناسی صفحه 54
دکتر علی شریعتی
پوران شريعت رضوي:
چرا نبايد در حال حاضر دانشجويان ما اطلاع دقيقي از 16 آذر سال 1332 داشته باشند؟!!
پوران شريعت رضوي مي‌گويد: شريعتي، اولين بار با نام خانوادگي من، "شريعت رضوي"، پس از شهادت سه دانشجو در كريدور دانشكده‌ي فني دانشگاه تهران در 16 آذرماه 1332 كه هنگام ورود نيكسون (فرستاده‌ي مخصوص رييس جمهور وقت آمريكا) اتفاق افتاده بود، آشنا مي‌شود.
به مناسبت سالروز 16 آذر سال 1332 ، با وي كه خواهر شهيد آذر (مهدي) شريعت رضوي و همسر معلم شهيد دكتر علي شريعتي است، به گفت‌وگو پرداخته‌ايم.
آنچه در پي مي‌آيد بخشي از حاصل تلاش خبرنگار گروه تاريخ خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) براي گفت‌وگو با پوران شريعت رضوي است كه سال‌هاست سكوت را به حرف زدن ترجيح داده است. اين گفت‌وگو در آستانه‌ي پنجاهمين سالگرد شهادت برادرش تقديم به مخاطبان محترم مي‌شود:
وي در ابتدا شنيده‌هاي خود را از حوادث روز 16 آذر سال 1332 چنين ابراز داشت: زمزمه‌هاي سفر نيكسون به ايران باعث شده بود كه حكومت براي ايجاد خفقان در جامعه و از همه مهمتر در دانشگاه كه آن‌روز بستر تشنج بود، دانشگاه را از سه چهار روز قبل به نيروي نظامي مجهز كند. تا اينكه روز دوشنبه 16 آذر 1332 زنگ تفريح، سه تن از دانشجويان به تمسخر عده‌اي از سربازان پرداخته‌اند و همين امر نيز باعث شد كه سربازان در ابتدا به كلاس آن چند دانشجو وارد شدند و تقاضا كردند كه آنها را به بيرون از كلاس بفرستند كه امتناع استاد مربوطه باعث شد آنها در دفتر رييس دانشگاه حضور يابند و از او بخواهند كه اين سه تن را تحويل دهد.
اما رييس دانشكده نيز از تحويل سه‌دانشجو خودداري كرد، و معاون نيز بي هنگام زنگ را به صدا در مي آورد. در اين هنگام دانشجويان از كلاسها خارج شده و شروع به شعار دادن مي كنند و بعد هم تير و خون و ...
در اين ميان آذر(مهدي) شريعت رضوي، احمد قندچي و بزرگ نيا در كريدور كوچك دانشكده مورد اصابت گلوله قرار مي‌گيرند و درست زير يكي از همين ستونهاي فعلي دانشكده برادرم شهيد مي شود.
وي گفت: برادر ديگرش(غلامرضا) نيز در آن زمان دانشجوي دانشكده‌ي پزشكي دانشگاه تهران بوده است، كه وقتي به خانه برمي گردد اهل خانه به او مي گويند كه آذر هنوز بازنگشته است.
دكتر پوران شريعت رضوي در ادامه افزود: پدر و مادرم در آن زمان در مشهد بودند، غلامرضا به‌جستجوي آذر مجدد به دانشگاه برمي گردد و پس از جستجو تا ساعت 10 شب، به او خبر مي دهند كه آذر به همراه دو دانشجوي ديگر به شهادت رسيده است. از طريق سرهنگ فرجاد كه يكي از اقوام خانوادگيمان بود و نيز از سوي پدر "بزرگ‌نيا" كه ارتشي بود، متوجه شديم كه اجساد اين سه شهيد به قبرستاني در جاده‌ي خاوران منتقل شده است. سپس با وساطت اين دو، اجساد تحويل داده شدند. در اين فاصله دانشگاه تهران آرام و كلاسها تعطيل مي‌شود تا اينكه ...
وي در ادامه به برگزاري مراسم چهلم اين سه شهيد اشاره كرد و افزود: به مناسبت بزرگداشت چهلمين روز شهادت اين سه دانشجو از طرف حكومت اجازه داده شد كه اين سه خانواده مراسمي در محل دفن آنان( امامزاده عبداله(úع) شهرري) برگزار كنند به شرط اينكه آرامش برقرار باشد و ضمنا هر خانواده مي‌تواند تا 500 نفر ميهمان داشته باشد.
اين مراسم با استقبال گسترده‌ي دانشجويان همراه بود. به اين صورت كه از ميدان شوش تا امامزاده عبدالله(ع) خيابان مملو از جمعيتي بود كه همگي با قيافه‌اي افسرده به مراسم بزرگداشت اين سه دانشجو مي‌رفتند، البته دم درب امامزاده، مرحوم سرهنگ فرجاد و مرحوم سرهنگ بزرگ‌نيا با جابه‌جا كردن كارتها ميان ميهمانان باعث شدند كه عده‌ي كثيري در اين مراسم شركت كنند.
در اين مراسم عليرغم انزجار جامعه‌ي دانشگاهي از به آتش كشيدن دانشگاه و به خاك و خون كشيدن دانشجويان، هيچ‌گونه سخنراني و يا حركت خاصي صورت نگرفت، چرا كه خانواده‌ي سه شهيد مرتب از آنان مي‌خواستند كه خونسرد باشند و سكوت كنند.
چون حكومت وقت از آنان تعهد گرفته بود كه نبايد برعليه آنچه گذشته تظاهراتي انجام گيرد.
پس از اين مراسم نيز پيامهاي تسليت از جانب دانشجويان و حكمرانان ساير كشورها براي خانواده‌ي شهدا، فرستاده شد كه خانواده‌ي شريعت رضوي نمونه‌ي آنرا دارد.
همچنين شاه براي اينكه بر روي اين مسئله سرپوش بگذارد، اعلام كرد كه خانواده‌ي اين سه دانشجو اگر بخواهند مي‌توانند براي زيارت به كربلا بروند؛ كه پدر و مادر من به درخواست حكومت جواب منفي دادند و با فرستادن نامه‌ي پرگلايه‌اي اين درخواست را قبول نكردند.
وي در ادامه خاطر نشان كرد: تا مدتي مصاحبه‌هاي راديويي و مباحثي پيرامون اين موضوع در مجلات و مطبوعات به چاپ مي‌رسيد؛ در سالهاي اول سه خانواده در مزار اين سه دانشجو همديگر را ملاقات مي‌كردند و گويا خانواده‌ي شهيد بزرگ نيا به خارج رفتند و اكنون ما از خانواده‌ي شهيد قندچي هم خبري نداريم.
بعد از سالهاي اول انقلاب، عملا تنها عده‌ي معدودي از دانشجويان متعهد بر سر مزار اين سه شهيد حضور بهم مي رسانند و مراسم مختصري برگزار مي شود، در مطبوعات نيز فقط ستون مختصري به اين واقعه اختصاص مي يابد؛ در واقع آنها سربازان گمنامي هستند كه سالي يك‌بار ياد كوچكي از آنها مي‌شود.
حال اين سوال پيش مي‌آيد كه چرا نبايد در حال حاضر دانشجويان ما اطلاع دقيقي از روز 16 آذر سال 1332 داشته باشند؟!!
شريعت رضوي افزود:در سالهاي اخير در سالگرد 16 آذر زمانيكه بر سر مزار اين شهدا مي‌رويم ساعاتي را انتخاب مي‌كنيم كه با جوانان مواجه نشويم و مشكلي براي آنان به وجود نياوريم، توصيه ما به جوانان اين است كه به دور از شائبه‌هاي موجود در حالي كه بخشهايي از تاريخ در حال فراموشي است به تاريخ خود بنگرند و به خاطر بسپارند.
وي در پايان خاطر نشان كرد: مهدي (آذر) در خانواده‌اي مذهبي به‌دنيا آمد كه دفاع از مرز و بوم انگيزه‌اش بود، او نه ساله بود كه برادر بزرگش علي اصغر شريعت رضوي (طوفان) در سال 1320 در حال دفاع از وطن شهيد شد.
آذر هم پس از كودتاي 28 مرداد قبل از شهادت به خاطر مبارزات سياسي عليه حكومت شاه مدتي در زندان باغ شاه زنداني شد، او يك جوان مبارز ملي بود.
ما واقبال صفحه 204
عاشق ومعشوق اگر عشقی سالخورده و همراه با شناخت، اخلاص، شیفتگی، خشوع و پیوستگی را تجربه کنند، با یکدیگر همانند می شوند و بیگانگی دراین دو به یگانگی صفات و توحید شخصیت می رسد و این نه یک نظریه شخصی و استنباط ذوقی من که فرمان پیامبر است که:
تخلوقوا با خلاق الله!
واین عینا فرمان خداوند است:
عبدی! اطعنی! حتی اجعلک مثلی.
بنده من ازمن اطاعت کن تا تو را مثل خود سازم!
دشمنی که مردانه می جنگند، دلیرانه مقاومت می کند و به استقلال وعزت میهن خویش وفادار می ماند، هنگامی که دیگر قدرت جنگیدن را از دست داد، مردانه تسلیم می شود و به امضای تسلیم نامه خویش احترام می گذارد و ناجوانمردانه از پشت خنجر نمی زند و نامردانه پیمان خویش را نمی شکند.
دکتر شریعتی گفتگوهای تنهایی 877
مرحوم سید علی بهبهانی (ره) نقل می کند که سال ها قبل پدر بزرگم با کشتی عازم سفر حج شد . پدرم نقل کرد که کشتی بدون هیچ مانعی در وسط دریا از کار افتاد . ملّاحان هر چه تفحّص کردند نقصی در کشتی نیافتند .
به خاطر اینکه معصیت نکنم فرزندم را از دست دادم !!
و این است لطف و رحمت خداوند بر آنانکه از دستورات خدا پیروی کنند !! امیدوارم این داستان آموزنده عبرتی برای همه ما باشد و در آخر حدیثی زیبا از پیامبر اکرم (ص) ، که ایشان می فرماید :
کسی که چشمانش را از نگاه حرام به زنی پر کند ، خداوند در روز قیامت چشمانش را با میخهای آتشین و آتش پر مینماید و تا زمانی که خداوند بین مردم حکم می نماید ، به دین حالت خواهد بود.آنگاه دستور می رسد که او را به جهنم ببرید. ( در صورتیکه که توبه نکرده باشد )
منابع : ثواب الاعمال و عقاب الاعمال صفحه 615
Ali Sharifi posted a photo:
2010-11-06 07:35:33.201053
ایشان در جواب خاطره ای از دوران طلبگی تعریف می کنند و می گویند که هر چه دارند از کراماتی است که به دنبال این امتحان الهی نصیبشان شده:
«ما در نجف، در مدرسه صدر اقامت داشتیم. خیلی مقید بودیم که در جشن ها و ایام سرور، مجالس جشن بگیریم و ایام سوگواری را هم سوگواری کنیم. یک شبی مصادف شده بود با ولادت حضرت فاطمه زهرا (س)، اول شب نماز مغرب و عشا را خواندیم آن گاه با فکاهیاتی مجلس جشن و سرور ترتیب دادیم. یک آقایی بود به نام آقا شیخ حیدر علی اصفهانی که نجف آبادی بود و معدن ذوق. آن ایام مصادف شده بود با ایام قلب الاسد (۱۰ الی ۲۱ مرداد ) که ما خرما پزان می گوییم. نجف خیلی گرم می شد. آن سال در اطراف نجف باتلاقی درست شده بود و پشه های بوجود آمده بود که عرب های بومی را هم اذیت می کرد چه برسد به ما ایرانی ها که اصلا خواب و استراحت نداشتیم. آن سال آن قدر گرما زیاد بود که اصلا قابل تحمل نبود. نکته دیگر این که حجره من رو به شرق و خورشید بود. تقریبا مخروبه هم بود. من فروردین را در آن جا به طور طبیعی مطالعه می کردم و می خوابیدم. اردیبهشت هم مقداری قابل تحمل بود ولی دیگر از خرداد امکان استفاده از حجره نبود. گرما واقعا کشنده بود. وقتی می خواستم بروم از حجره کتاب بردارم، مثل برداشتن نان از تنور، خیلی سریع بیرون می آمدم.
با این تعاریف این جشن افتاده بود به این موقع. در بغداد و بصره و نجف، گرما، تلفات هم گرفته بود. ما بعد از شب نشستیم، شربت هم درست شد. آقا شیخ حیدر علی اصفهانی که کتابی هم نوشته به نام «شناسنامه خر» آمد. مدیر مدرسه مان، مرحوم آقا سید اسماعیل اصفهانی هم آنجا بود. به آقا شیخ علی گفت: آقا شب نمی گذره، حرفی داری بگو. ایشان یک تکه کاغذ روزنامه در آورد .عکس یک دختر بود که زیرش نوشته بود: « اجمل بنات عصرها » «زیباترین دختر روزگار» گفت: آقایان من درباره این عکس از شما سوالی می کنم. اگر شما را مخیر کنند بین این که با این دختر به طور مشروع و قانونی ازدواج کنید و هزار سال هم با کمال خوشی و بدون غصه زندگی کنید یا این که جمال علی (ع) را مستحبا زیارت و ملاقات کنید، کدام را انتخاب می کنید؟!
سوال، خیلی حساب شده بود. طرف دختر حلال بود و زیارت علی (ع) هم مستحب. گفت: آقایان واقعیت را بگویید. جا نماز آب نکشید. عجله نکنید، درست هم جواب دهید.
اول، کاغذ را مدیر مدرسه گرفت و نگاه کرد و خطاب به پسرش که در کنارش نشسته بود با لهجه اصفهانی گفت: سید محمد! ما یک چیزی بگوئیم نری به مادرت بگوئی ها؟! معلوم شد نظر آقا چیست! شاگرد اول ما نمره اش را گرفت! همه زدند زیر خنده.
کاغذ را به دومی دادند. نگاهی به عکس کرد و گفت: آقا شیخ علی، اختیار داری، وقتی آقا (مدیر مدرسه) این طور فرمودند مگر ما قدرت داریم که خلافش را بگوئیم! آقا فرمودند دیگه! خوب در هر تیکه خنده راه می افتاد.
نفر سوم گفت: آقا شیخ حیدر این روایت از امام علی (ع) معروف است که فرموده اند: « یا حارث حمدانی من یمت یرنی » «ای حارث حمدانی هر کی بمیرد مرا ملاقات می کند» پس ما انشاالله در موقعش جمال علی (ع) را ملاقات می کنیم! باز هم همه زدند زیر خنده.
خوش ذوق بودند. واقعا سوال مشکلی بود. یکی از آقایان گفت: آقا شیخ حیدر گفتی زیارت آقا مستحبی است؟ گفتی آن هم شرعی صد در صد؟ آقا شیخ حیدر گفت: بلی. گفت: والله چه عرض کنم! باز هم خنده حضار.
نفر پنجم من بودم. این کاغذ را دادند دست من. دیدم که نمی توانم نگاه کنم. کاغذ را رد کردم به نفر بعدی، گفتم: من یک لحظه دیدار علی (ع) را به هزاران سال زناشویی با این زن نمی دهم. یک وقت دیدم یک حالت خیلی عجیبی دست داد. تا آن وقت، هم چون حالتی ندیده بودم. شبیه به خواب و بیهوشی. بلند شدم. رفتم داخل حجره. حالتم غیر عادی بود. یک دفعه دیدم یک اتاق بزرگی است، یک آقایی نشسته در صدر مجلس. تمام علامات و قیافه ای که شیعه و سنی درباره امام علی (ع) نوشته بودند، در این مرد موجود بود. یک جوانی پیش من، در سمت راستم نشسته بود. پرسیدم این آقا کیست؟ گفت: این آقا خود علی (ع) است! من سیر او را نگاه کردم. آمدم بیرون، رفتم همان جلسه. کاغذ رسیده بود به دست نفر نهم یا دهم. رنگم پریده بود. نمی دانم شاید مرحوم شمس آبادی بود که خطاب به من گفت: آقا شیخ محمد تقی شما کجا رفتید؟ نمی خواستم ماجرا را بگویم. فکر کردم اگر بگویم عیششان بهم می خورد. اصرار کردند و من بالاخره قضیه را گفتم. خیلی منقلب شدند. خدا رحمت کند آقا سید اسماعیل (مدیر مدرسه) را خطاب به آقا شیخ حیدر گفت: آقا دیگر از این شوخی ها نکن! ما را بد آزمایش کردی.
